‘Horsemanship is mastering our own movements,
thoughts, emotions and behavior.
Not the horse’s.’

– Mark Rashid

“Iets wat veel paarden tegenwoordig niet -goed- kunnen, is voor zichzelf denken.
Dit uit zich in het ophopen van anxiety en/of hulpeloosheid (Learned Helplessness) en uiteindelijk
zelfs disregulatie en stereotypisch gedrag zoals weven, luchtzuigen, kribbebijten.

Maar ook ‘gateway behavior’ komt veel voor.
Denk hierbij aan lompe, pushy en respectloze paarden die in je ruimte komen of paarden met verlatingsangst.

Deze hoge levels van anxiety (vaak ook lang aanhoudend) in paarden kunnen
dus op verschillende manieren tot uiting komen, wat het vinden van de kern bemoeilijkt.
Een eigenaar gaat bijvoorbeeld aan de slag met Barn Sournessen komt er na het verhelpen
van dit probleem achter dat het paard nu ineens Buddy Sour is.
Twee voorbeelden van Separation Anxiety die niet ontstaan door het weggaan
bij een maatje of van stal, maar door het niet in staat kunnen zijn om (heftige) prikkels af te kunnen vloeien.

Deze opbouw kan al beginnen als een paard uit de opfok gehaald wordt en begint aan zijn/haar training.
Van leefomstandigheden tot trainingsmethoden; alles wordt voor hen bepaald en hulpeloos
gaan ze mee in de eisen en wensen van ons, de mens.
Zelfstandig denken verdwijnt steeds meer naar de achtergrond, wat er ook voor kan zorgen
dat een paard zich mentaal steeds verder afsluit en ‘dwars’ of zelfs ‘explosief’ reageert onder het zadel.

Er zitten zo veel gaten in de biologische basis, dat alles als een kaartenhuis in elkaar stort.

Met behulp van Emotion Regulation oefeningen (ook voor de mens) kunnen deze combinaties
leren om ruimte te maken voor elkaar. Om tijd te maken voor de kleine dingen,
zodat de grote issues uiteindelijk uit blijven.

Om het paard zich weer gehoord, gezien en begrepen te kunnen laten voelen.”

– Zoë van Mourik

“Hope to see you then!”